Artykuły

Na to jaki rodzaj tynku zewnętrznego zastosujemy wpływ ma nie tylko technologia budowy ścian domu. Powinien on również zależeć od otoczenia, w jakim usytuowany jest dom. Na elewacji budynku położonego wokół drzew czy też w strefie nadmorskiej sprawdzi się inny tynk elewacyjny niż na ścianach domu postawionego tuż przy ruchliwej szosie. Znaczenie ma także duża ekspozycja na promienie słoneczne lub zacienienie jego ścian. Jeśli układamy tynk cienkowarstwowy, na decyzję o jego wyborze może także wpłynąć rodzaj zastosowanego materiału ociepleniowego, np. tynku akrylowego nie poleca się na ściany ocieplone wełną mineralną.

Rodzaje tynków zewnętrznych grubowarstwowych

Tynki zewnętrzne tradycyjne określane są także jako grubowarstwowe – po ułożeniu mają grubość 2-3 cm. Są stosunkowo niedrogie, przeznaczone do wykańczania wszystkich ścian betonowych i murowanych. Takie tynki zewnętrzne dzielą się na dwie główne grupy – tynki cementowe i cementowo-wapienne. Mogą być zatarte na gładko lub też wykonane z ozdobną fakturą, np. baranka lub też mniej popularne gniazdkowe i narzucane. Tynki cementowo-wapienne cieszą się dużą popularnością, głównie z uwagi na niską cenę i łatwą dostępność. Charakteryzuje je też wysoka paroprzepuszczalność i trwałość. Ich wadą jest to, że dobrze chłoną wodę i nie są odporne na skurcz, który może doprowadzić do pękania tynku w trakcie wiązania. Po ułożeniu tynki cementowo-wapienne mają lekko chropowatą fakturę. Tynki cementowe są bardziej wodoszczelne niż cementowo-wapienne i odporne na uszkodzenia mechaniczne, ale trudniej się je nakłada. Tynk cementowy, szybko wiąże i twardnieje – przy nieodpowiednim nanoszeniu, może później miejscami pękać.

Rodzaje tynków zewnętrznych cienkowarstwowych

Tynki cienkowarstwowe wyróżniają się bogatszą kolorystyką i większą różnorodnością faktur niż tynki tradycyjne. Są też łatwiejsze w wykonaniu – nakłada się je warstwą grubości 2-10 mm. Ich zaletą jest również uniwersalność – można nimi wykańczać nie tylko ściany dwuwarstwowe, ale także mur otynkowany wcześniej tradycyjnym tynkiem grubowarstwowym. Stosuje się je także na równe powierzchnie ścian wymurowanych np. z bloczków betonowych. Za takie tynki trzeba jednak zapłacić więcej. Na rynku znaleźć można tynki cienkowarstwowe: mineralne, akrylowe, akrylowo-silikonowe, silikonowe, silikatowe i silikatowo-silikonowe.

Tynki mineralne – popularne tynki cienkowarstwowe

Tynki mineralne należą do bardzo trwałych i odpornych na działanie czynników atmosferycznych rodzajów tynków zewnętrznych. Zawierają cement i polimery poprawiające przyczepność. Charakteryzują się też dobrą paroprzepuszczalnością. Dostępne są w dość ograniczonej liczbie kolorów – najczęściej w delikatnych odcieniach pastelowych. Dlatego często maluje się je farbą paroprzepuszczalną. Tynki mineralne niestety chłoną wodę deszczową, w związku z czym mogą się szybko brudzić.

Tynki akrylowe – trwałe tynki cienkowarstwowe

Ich spoiwem są żywice akrylowe. Tynki akrylowe są najbardziej elastyczne z tynków cienkowarstwowych (a więc najmniej narażone na pęknięcia) i łatwe do układania (także w niskiej temperaturze). Dostępne są w wielu kolorach, mogą mieć mocne, nasycone barwy, które nie blakną. Ich atutem jest także bogactwo struktur, oprócz gładkiej mogą mieć strukturę baranka czy kornika. Charakteryzują się też stosunkowo niewielką nasiąkliwością i paroprzepuszczalnością, dlatego doskonale sprawdzają się na ścianach ocieplonych styropianem. Warto wybrać tynki akrylowe z dodatkiem środków biobójczych – nie będą się na nich pojawiać grzyby i pleśnie. Odmianą tynków akrylowych są tynki akrylowo-silikonowe, to tynki akrylowe, do których dodano silikon. Dzięki temu są one bardziej paroprzepuszczalne, odporne na czynniki atmosferyczne i zawarte w powietrzu zanieczyszczenia. Specjalnym rodzajem tynków zewnętrznych akrylowych są również tynki mozaikowe, które ze względu na swoje użytkowe i dekoracyjne właściwości są wykorzystywane chętnie do wykończenia miejsc wymagających wyjątkowej ochrony, np. cokołów.

Tynki silikonowe – dla wymagających

Tynki silikonowe należą do rodzajów tynków zewnętrznych o doskonałej jakości. Łączą w sobie zalety tynków mineralnych, silikatowych i akrylowych. Ich spoiwem są żywice silikonowe. Wyróżnia je niewielka nasiąkliwość, mają właściwości hydrofobowe, dzięki czemu woda nie wsiąka w powierzchnię tynku, tylko po niej spływa. Jednak nie zmniejsza jego bardzo dobrej paroprzepuszczalności. Wyróżnia je także odporność na wchłanianie brudu i elastyczność, która sprawia, że można je układać nawet w niskich temperaturach. Zachowują one swój intensywny kolor przez długie lata. Tynki silikonowe są wzbogacone substancjami biologicznie aktywnymi, co sprawia, że są odporne na grzyby i glony. Te liczne zalety sprawiają, że stosuje się je zarówno na wełnę, jak i na styropian.

Tynki silikatowe, inaczej krzemianowe

W tym rodzaju tynków zewnętrznych funkcję spoiwa pełni szkło wodne potasowe z dodatkiem plastyfikatorów. Tynki silikatowe dobrze przepuszczają parę wodną, a jednocześnie nie są podatne na działanie wilgoci i destrukcyjne warunki atmosferyczne, takie jak choćby silne deszcze. Są także odporne na atak pleśni czy innych mikroorganizmów. Są elastyczne, dlatego warto je stosować tam, gdzie pojawią się małe rysy, które możemy zaobserwować w tradycyjnym tynku. Ich zaletami są także trwałość i odporność na zanieczyszczenia środowiska. Barwi się je na wiele kolorów – najczęściej jasnych. Mogą być stosowane w systemach z wełną i ze styropianem. Tynki silikatowo-silikonowe to bardziej dopracowana wersja tynków silikatowych. Produkowane są na bazie żywic silikonowych i spoiw krzemianowych. Są bardzo odporne na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych i porastanie pleśniami czy glonami. Łatwo się je też układa. Ich zaletą jest niezwykle łatwe utrzymanie w czystości – aby ze ściany wykończonej tego rodzaju tynku zewnętrznego zniknęły zabrudzenia wystarczy rzęsisty opad deszczu.

zdjęcia: fotolia.com